استایلی که میبینیم، نمونه‌ای بارز از تلاش برای پیوند زدن اِلمان‌های فرهنگی با فرم‌های مدرن و نمایشی در عرصه مد هست. طراحی این لباس ظاهراً با هدف نشون‌دادن نمادهای ایران باستان انجام شده، اما خروجی اون بیشتر به یه نمایش اغراق‌شده و سطحی شباهت داره!
دو سردیس طلایی که روی شانه‌ها قرار گرفتن، اولین عنصر جلب توجه توی این استایل هستن؛ اِلمانی سنگین، حجیم و نامتوازن که بیشتر به طراحی لباس برای یه نمایش تاریخی یا کارناوال شبیه شده تا یک لباس فاخر فرش قرمز!
نکته قابل تأمل اینه که اگر این سردیس‌ها از لباس حذف بشن، تقریباً هیچ اِلمان مشخص و قابل تشخیص ایرانی باقی نمی‌مونه! این یعنی طراحی لباس بیش از آنکه از فرهنگ الهام گرفته باشه، فقط اون رو عیناً کپی کرده!
در مجموع، این استایل بیش از اینکه الهام‌گرفته از تمدن ایران باشه، یه کپی نمایشی و تزئینیه که در اون عمق فرهنگی فدای جلوه بیرونی شده! طراح می‌تونست با بهره‌گیری هنرمندانه‌تر از عناصر تصویری و مفهومی ایران باستان—مثل نقوش هندسی، خوشنویسی، یا بافت‌های سنتی—لباسی خلق کنه که در عین نمایشی بودن، هویت فرهنگی اصیل و عمیق‌تر داشته باشه.
یک پاسخ
مرسی👌🏻 تحلیل دقیق و درستی بود.